مقایسه میکروفن بلاگری دی جی آی مایک 3 با دی جی آی مایک 2

مقایسه DJI Mic 3 با DJI Mic 2؛ جهش واقعی برای بلاگرها یا فقط یک ارتقای لوکس؟

خیلی از بلاگرها و کسانی که محتوا برای فضای مجازی تولید می کنند، امروز دقیقاً در همین دوراهی گیر کرده‌ اند: اگر الان DJI Mic 2 دارم، واقعاً ارزش دارد برای Mic 3 هزینه کنم؟ و اگر هنوز هیچ‌ کدام را ندارم، کدامشان آینده‌ دارتر است؟ در نگاه اول، هر دو سیستم بی‌ سیم، هر دو برند DJI، هر دو ظاهراً «حرفه‌ای»؛ اما وقتی پا را از مشخصات کاتالوگی فراتر می‌ گذاریم و وارد جزئیات کیفیت صدا، پایداری لینک بی‌ سیم، باتری و تجربه استفاده روزمره می‌ شویم، تفاوت‌ ها کم‌ کم خودشان را نشان می‌ دهند. در این مقاله، روی کاغذ و در دنیای واقعی، DJI Mic 3 را کنار DJI Mic 2 می‌ گذاریم تا ببینیم دقیقاً چه اتفاقی افتاده است.

بخش اول: کیفیت صدا؛ بازی با جزئیات فرکانس و نویز

از نظر الگوی قطبی، هر دو سیستم از میکروفن‌ های همه جهته یا Omni استفاده می‌ کنند؛ یعنی برای ولاگ، مصاحبه خیابانی و ضبط سریع، دیگر لازم نیست با زاویه‌گیری زیاد درگیر باشید. اما تفاوت اصلی، در نحوه پردازش و دامنه فرکانسی است.

• در DJI Mic 3، وقتی فیلتر لوکات خاموش است، پاسخ فرکانسی تا ۲۰ کیلوهرتز می‌رود و در حالت ضبط lossless حتی تا ۲۴ کیلوهرتز تعریف شده. این یعنی جزئیات بسیار ریز در شفافیت صدای بالای ۱۰ کیلوهرتز کمی زنده‌تر و بازتر ثبت می‌شوند؛ نفس‌ها، زنگ انتهای صدا و هوای محیط، «واقعی‌تر» شنیده می‌شود.
• DJI Mic 2 در مقابل محدوده‌ای کلاسیک‌تر دارد: ۵۰ هرتز تا ۲۰ کیلوهرتز در حالت لوکات خاموش. همین عدد ۵۰ هرتز عملاً به این معناست که Mic 2 کمی محافظه‌کارتر است و از همان ابتدا بخشی از فرکانس‌های بسیار پایین را قطع می‌کند تا صداهای بم غیرضروری مثل لرزش دست، کوبیده شدن پا روی زمین، یا نویزهای غلتان محیط کمتر به گوش برسند.

در عمل، کاربران Mic 3 احساس می‌کنند صدا «بازتر» و سه‌ بعدی‌ تر است، مخصوصاً اگر با هدفون خوب شنیده شود. در مقابل، Mic 2 کمی «کنترل‌شده‌ تر» و فشرده‌ تر به گوش می‌ رسد؛ چیزی که برای برخی ولاگرها (مثلاً کسانی که زیاد در محیط‌ های شلوغ شهر ضبط می‌کنند) حتی ممکن است مطلوب‌ تر باشد، چون نیاز به EQ زیادی بعد از ضبط ندارند.

بخش دوم: حساسیت میکروفن و نسبت سیگنال به نویز؛ سکوت بین کلمات چقدر تمیز است؟

حساسیت میکروفن و نسبت سیگنال به نویز (SNR) دو عددی هستند که شاید در نگاه اول خشک و تکنیکی به نظر برسند، اما روی احساس «حرفه‌ای بودن» صدا خیلی اثر می‌گذارند.

• DJI Mic 3 حساسیت میکروفن را حدود -36 دسی‌بل تعریف کرده و SNR آن ۷۲ دسی‌بل است. این یعنی میکروفن، هم خوب صدا را می‌گیرد، هم فاصله بین سیگنال اصلی و نویز پس‌زمینه مناسب است. معادل نویز معادل آن حدود ۲۲ dBA است که برای سیستم بی‌سیم در این کلاس، عدد تمیزی محسوب می‌شود.
• DJI Mic 2 کمی SNR بالاتر دارد، حدود ۷۳ دسی‌بل و نویز معادل ۲۱ dBA؛ روی کاغذ یعنی سکوت پس‌زمینه، اندکی تمیزتر است و در لحظاتی که گوینده حرف نمی‌زند، فضای بین کلمات کمی «ساکت‌تر» احساس می‌شود.

در تجربه واقعی، وقتی Mic 3 را با حالت ۳۲ بیت شناور استفاده می‌کنید، بیشترین چیزی که حس می‌کنید، نه فقط نسبت نویز، بلکه «دامنه دینامیکی» بیشتر است؛ یعنی در همان تِیک، هم می‌توانید زمزمه‌های نرم را داشته باشید، هم فریادهای ناگهانی بدون این‌که کلیپ شود. کاربران حرفه‌ای، مخصوصاً کسانی که در مستندهای میدانی یا فیلم‌برداری رویداد کار می‌کنند، به‌شدت از این بخش استقبال می‌کنند؛ چون دیگر وسواس تنظیم گِین ورودی را لحظه‌به‌لحظه ندارند.

بخش سوم: عمق بیت و ۳۲ بیت شناور؛ چرا برای بلاگر معمولی شاید افسانه‌ ای به نظر برسد؟

یکی از بزرگ‌ ترین برگ برنده‌ های DJI Mic 3 و البته Mic 2، امکان ضبط در ۳۲ بیت شناور است؛ با این تفاوت که:

• DJI Mic 3 به صورت سوئیچ‌پذیر بین ۲۴ بیت و ۳۲ بیت Float کار می‌کند، و حافظه داخلی آن اجازه می‌دهد ده‌ها ساعت ضبط داخلی در حالت‌های مختلف داشته باشید (مثلاً بیش از ۵۷ ساعت در ۲۴ بیت تک‌فایل).
• DJI Mic 2 هم همین امکان را دارد، اما ظرفیت ضبط داخلی آن چیزی در حدود ۱۵ ساعت در ۲۴ بیت و حدود ۱۱ ساعت در ۳۲ بیت است؛ یعنی برای پروژه‌های طولانی‌تر، باید بیشتر نگران خالی کردن حافظه باشید.

۳۲ بیت شناور در دنیای واقعی چه می‌کند؟ فرض کنید در حال ولاگ در خیابان هستید، آرام صحبت می‌کنید و ناگهان کسی کنار شما بلند فریاد می‌زند یا یک بوق خیلی تیز نزدیک می‌شود. در ضبط‌ های معمولی، آن تکه صدا به‌راحتی کلیپ و خراب می‌ شود؛ اما در ۳۲ بیت شناور، دامنه دینامیکی آن‌قدر زیاد است که نرم‌افزار در مرحله تدوین می‌تواند آن انفجار را به شکلی کنترل‌شده به سطح نرمال برگرداند. این همان چیزی است که بسیاری از کاربران Mic 3 بعد از مهاجرت از سیستم‌های ۱۶ بیت یا ۲۴ بیت سنتی، آن را به عنوان «نجات جان پروژه» توصیف می‌کنند.

بخش چهارم: برد وایرلس؛ اطمینان وقتی که از دور فیلم می‌ گیرید

برد سیستم، شاید برای یک ولاگ داخل اتاق خیلی مهم نباشد، اما برای فیلم‌سازانی که روی استند در فضای باز یا لوکیشن‌های وسیع کار می‌کنند، حیاتی است.

• DJI Mic 3 در شرایط ایده‌آل و بدون نویز محیطی، بردی تا ۴۰۰ متر را وعده می‌دهد. حتی در محیط‌های شلوغ‌تر و پر تداخل، آزمایش‌ها نشان داده‌اند که حدود ۸۰ متر برد پایدار را ارائه می‌دهد؛ عددی که برای مصاحبه در نمایشگاه‌ها، مراسم، و لوکیشن‌های پر جمعیت قابل اتکاست.
• DJI Mic 2 در تست‌های استاندارد، حدود ۲۵۰ متر با استاندارد FCC و ۱۶۰ متر با CE اعلام شده؛ یعنی در عمل، همچنان برد خیلی خوبی دارد اما Mic 3 کمی جسورتر و آینده‌نگرانه‌تر عمل کرده است.

کاربران قدیمی Mic 2 معمولاً از پایداری لینک آن راضی‌اند، اما آنجایی که Mic 3 خودش را نشان می‌دهد، استفاده از ترکیب Wi‑Fi مدرن و SDR قابل تنظیم است که به سیستم کمک می‌کند در محیط‌های مختلف، هوشمندانه‌تر کانال مناسب را انتخاب کند. برای کسی که در شهرهای شلوغ یا سالن‌های مملو از وای‌فای فیلم می‌گیرد، هر متر برد پایدار اضافه، مساوی است با استرس کمتر.

بخش پنجم: طراحی ترنسمیتر؛ از اندازه و وزن تا گیره روی یقه

از نزدیک که به ترنسمیترها نگاه کنیم، فلسفه طراحی DJI بین نسل‌ها کاملاً معلوم است.

• DJI Mic 3 ترنسمیتر کوچکتری دارد، حدود ۲۸.۷ در ۲۸.۳ میلی‌متر و ضخامتی نزدیک به ۱۶.۳ میلی‌متر (با مگنت). وزن آن حدود ۱۶ گرم است. این یعنی روی یقه پیراهن نازک، مانت راحت‌تری دارد، کمتر لباس را می‌کشد و جلوی دوربین، کمتر جلب توجه می‌کند. برای ولاگرهایی که سبک مینیمال و ساده را دوست دارند، همین تفاوت چند گرمی می‌تواند آنقدر مهم باشد که کارشان را از «آزاردهنده» به «نامرئی» تبدیل کند.
• DJI Mic 2 اما ترنسمیتر بزرگ‌تری دارد؛ حدود ۴۶ در ۳۱ میلی‌متر با ضخامت نزدیک به ۲۱.۸ میلی‌متر و وزنی حدود ۲۸ گرم. در لباس‌های ضخیم‌تر شاید مشکلی نباشد، اما در تیشرت، گاهی به صورت یک «جعبه» واضح روی سینه دیده می‌شود.

شکایت برخی کاربران Mic 2 این بود که ترنسمیتر کمی سنگین است و روی لباس‌های خیلی نازک، راحت صاف نمی‌ایستد. در Mic 3 این مورد تقریباً برطرف شده و با طراحی کوچکتر و مغناطیسی بهتر، تجربه پوشیدن آن طبیعی‌تر است.

بخش ششم: باتری و شارژ؛ روز کاری بلاگر چطور می‌گذرد؟

وقتی یک روز کامل فیلم‌برداری دارید، اینکه چندبار لازم است سراغ کیس شارژ بروید، روی تمرکز شما روی محتوا اثر مستقیم می‌گذارد.

• در DJI Mic 3، ترنسمیتر با ظرفیت ۱۳۷ میلی‌آمپر ساعت حدود ۸ ساعت کار مداوم (در شرایط بدون نویز و با امکانات اضافی خاموش) ارائه می‌دهد. رسیور با باتری ۲۷۵ میلی‌آمپر ساعتی تا ۱۰ ساعت کار می‌کند. کیس شارژ ۱۹۵۰ میلی‌آمپر ساعتی هم می‌تواند حدود ۲.۴ بار دو ترنسمیتر و یک رسیور را از صفر تا صد شارژ کند.
• در DJI Mic 2، هر ترنسمیتر و رسیور باتری ۳۶۰ میلی‌آمپر ساعتی دارند با حدود ۶ ساعت کار مداوم. کیس شارژ بزرگ‌تر با ظرفیت ۳۲۵۰ میلی‌آمپر ساعت و وزن ۲۰۰ گرم است که می‌تواند چندین بار ست کامل را شارژ کند، اما ابعاد و وزن بیشتری هم دارد.

یعنی از نظر طول عمر یک تِیک، Mic 3 طولانی‌تر از Mic 2 عمل می‌کند، اما کیس Mic 2 به عنوان پاوربانک، طول عمر کلی بیشتری دارد. در استفاده واقعی، بسیاری از ولاگرهایی که در طول روز چندین تیک میان‌مدت دارند، ترجیح می‌دهند ترنسمیتر سبک‌تر و با شارژ سریع‌تر Mic 3 را داشته باشند و در زمان استراحت کوتاه، آن را در کیس بگذارند تا سریع شارژ شود. در مقابل، فیلم‌بردارانی که یک رویداد طولانی بدون وقفه دارند، ممکن است هنوز هم از باتری بزرگ‌تر کیس Mic 2 استقبال کنند.

بخش هفتم: اتصال بی‌ سیم، بلوتوث و آینده‌ نگری برای موبایل

یکی از نکات مهم نسل‌ های جدید میکروفن‌های بی‌سیم، این است که صرفاً برای دوربین طراحی نشده‌اند؛ بلکه باید با موبایل، تبلت و حتی لپ‌تاپ هم راحت کار کنند.

• DJI Mic 3 از بلوتوث ۵.۴ استفاده می‌کند؛ استانداردی جدیدتر با مصرف انرژی بهتر و پایداری بالاتر که مخصوصاً برای اتصال مستقیم به گوشی‌های هوشمند و تبلت‌ها در سال‌های آینده منطقی‌تر است.
• DJI Mic 2 از پروتکل بلوتوث BR/EDR استفاده می‌کند که نسل قدیمی‌تر است و بیشتر برای هندزفری‌ها و هدست‌ها رایج بود.

در عمل، اگر شما بلاگری هستید که بیشتر با گوشی فیلم می‌گیرید، Mic 3 برای شما آینده‌دارتر است و با آپدیت‌های نرم‌افزاری احتمالاً سازگاری بهتری با دستگاه‌های جدید خواهد داشت. کاربران زیادی اشاره کرده‌اند که جفت شدن سریع و پایدار Mic 3 با گوشی‌ها و تبلت‌ها، روند تولید محتوا را برای آن‌ها بسیار روان‌تر کرده است.

بخش هشتم: تجربه کاربر در میدان؛ از نویز محیط تا راحتی استفاده

وقتی سراغ تجربیات کاربران می‌رویم، چند محور تکراری در مقایسه Mic 2 و Mic 3 دیده می‌شود:

• مدیریت نویز محیط: کاربران حس می‌کنند Mic 3 به لطف الگوریتم‌های به‌روزتر و پاسخ فرکانسی گسترده‌تر، در محیط‌های شلوغ، صدای گوینده را کمی طبیعی‌تر و واضح‌تر جلو می‌آورد. در مقابل، Mic 2 کمی «جمع‌وجورتر» و تا حدی فشرده‌تر ضبط می‌کند که برای کسانی که حوصله پردازش بعدی ندارند، گاهی ساده‌تر است.
• راحتی کنترل: با توجه به رابط کاربری به‌روز و نمایشگر و تنظیمات پیشرفته‌تر، Mic 3 برای کاربرانی که قبلاً با سیستم‌های حرفه‌ای کار کرده‌اند، حس «کنترل بیشتر» می‌دهد؛ از تنظیمات گِین تا حالت‌های ضبط داخلی. در Mic 2 همه چیز ساده‌تر و مستقیم‌تر است.
• قابلیت اطمینان در پروژه‌های حساس: بسیاری از کاربرانی که پروژه‌های پولی می‌گیرند (مثلاً عروسی، مراسم، رویدادها) می‌گویند فقط به خاطر ۳۲ بیت شناور و ظرفیت بالاتر ضبط داخلی در Mic 3، ترجیح می‌دهند در کارهای حساس سراغ آن بروند، چون در صورت خطای تنظیم گِین یا تغییر ناگهانی سطح صدا، فایل نهایی هنوز قابل نجات است.

بخش نهم: برای چه کسی Mic 3 انتخاب منطقی‌ تری است؟

اگر بخواهیم همۀ این جزئیات را در قالب یک سناریوی واقعی جمع کنیم، باید ببینیم شما در عمل چه‌طور کار می‌کنید:

• اگر ولاگ شما بیشتر در محیط‌های متنوع، گاهی آرام و گاهی بسیار پر سر و صدا ضبط می‌شود،
• اگر دوست دارید یک بار ضبط کنید و بعد در تدوین، بدون ترس از کلیپ شدن، سطح صدا را بالا و پایین ببرید،
• اگر با موبایل و تبلت و دوربین به‌طور هم‌زمان کار می‌کنید و آینده‌نگری برای چند سال برایتان مهم است،
• و اگر ظاهر کوچک‌تر، سبک‌تر و مینیمال روی لباس برای شما اهمیت دارد،

DJI Mic 3 عملاً یک جهش منطقی نسبت به Mic 2 است؛ نه فقط یک تغییر عددی.

بخش دهم: چه زمانی DJI Mic 2 هنوز هم انتخاب خوبی است؟

با این حال، Mic 2 هنوز هم می‌تواند برای یک گروه از کاربران گزینه‌ای کاملاً منطقی باشد:

• اگر بودجه محدودتر است و می‌توانید Mic 2 را با قیمت خیلی بهتر نسبت به Mic 3 پیدا کنید،
• اگر بیشتر در محیط‌های نسبتاً کنترل شده مثل استودیو خانگی یا دفتر کار ضبط می‌کنید،
• اگر به باتری بزرگ‌تر کیس و تعداد شارژهای بیشتر در طول یک روز طولانی اهمیت می‌دهید،
• و اگر از ظاهر و وزن ترنسمیتر بزرگ‌تر مشکلی ندارید،

Mic 2 هنوز هم می‌تواند صدایی تمیز، نویز پایین و امکانات ۳۲ بیت شناور را در اختیارتان بگذارد؛ بدون اینکه حتماً به آخرین نسل مهاجرت کنید.

جمع‌بندی: Mic 3 یک «نسل تازه» است، نه یک عدد جدید روی جعبه

در نهایت، وقتی Mic 3 و Mic 2 را کنار هم می‌گذاریم، تفاوت فقط در چند عدد روی کاغذ نیست. Mic 3 با برد بیشتر، ضبط داخلی طولانی‌تر، بلوتوث به‌روزتر، طراحی کوچک‌تر و سبک‌تر و تمرکز ویژه روی سناریوهای واقعی بلاگری، بیشتر به‌عنوان یک سیستم «امروزی» و آماده برای چند سال آینده احساس می‌شود. Mic 2 در عوض، یک گزینه بالغ و امتحان‌پس‌داده است که اگر قیمت مناسبی داشته باشد، همچنان ارزش خرید دارد؛ به‌خصوص برای کسانی که بیشتر در محیط‌های کنترل‌شده کار می‌کنند.